Clayton'owska korekta 121
Bryce Gilmore używał zniesień Fibonacciego jako narzędzia tworząc swoje własne układy.
Jednym z nich był schemat który nosił nazwę korekty Cleytonowskiej. Nazwa pochodzi od australijskiego drinka który nie zawiera alkoholu https://en.wikipedia.org/wiki/Claytons . Jest to odniesienie do korekty 1do1 gdzie korekta claytonowskac jest układem 1do1 i jednocześnie nim nie jest.
Patrząc schematycznie układ składa się z 3 elementów: ostatniego impulsu w dotychczasowym swingu, pierwszego impulsu i pierwszej korekty w nowym trendzie.
Rysunek:
Do określenia końca odcinak CD używamy zniesienia kierunkowego (APP), można posłużyć się tutaj całą plejada współczynników jednak najciekawiej wygląda równość obu odcinków. Jak widać kształt jest zbieżny z układem 121 ale jest to układ zapowiadający zmianę kierunku ceny a nie potwierdzenie dotychczasowego trendu jak to ma miejsce przy 121.
Nas interesuje aby odcinki CD=AB, jeżeli w puncie D pojawią się zjawiska podażowe to jest to dobre potwierdzenie układu.
Oczywistym się wydaje że Claytona można też potwierdzać innymi geometriami, aż się prosi aby zastosować zniesienie kontratakujące CD do BC.
A teraz wyobraźcie sobie że punkt B to koniec Gartleya z większej skali (lub innego układu analizy technicznej) i tak oto otrzymujemy cudowne narzędzie do potwierdzenia na mniejszej skali układu harmonicznego z większego interwału.
Dodaję obraz z dwoma przykładami z S&P500, nie za często pojawiają się tak często.
